بررسی عوامل تنیدگی آور (استرس زا) اتاق زایمان و درجه استرس زایی آن ها از دیدگاه زنان مراجعه کننده به بخش زایمان بیمارستان هاجر شهرکرد در سال ۱۳۷۹

استرس ناشی از زایمان، محیط زایمان و اقدامات انجام گرفته در اتاق زایمان می توانند سبب اثرات نامطلوب بر روی روند زایمان، صدمه به نوزاد و مشکلات جسمی و روانی مادر و کودک شوند. لذا این پژوهش با هدف تعیین عوامل استرس زای محیطی و اقداماتی اتاق زایمان و میزان استرس ناشی از آنها از نظر مادران بستری در بخش زایمان صورت گرفت. مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی 320 مادر بستری در بخش زایمان بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. روش نمونه گیری آسان تداومی و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سه قسمتی (ویژگی های فردی-عوامل استرس زای محیطی و اقداماتی) بود که با مصاحبه از مادر پس از اتمام مرحله چهارم زایمان در اتاق ریکاوری تکمیل گردید. جهت آنالیز اطلاعات از شاخص های فراوانی، میانگین و آزمون های کای دو و اسپیرمن استفاده شد. یافته ها نشان داد که قرار گرفتن در محیط ناآشنا و جیغ زنان در حال زایمان بیشترین عوامل محیطی استرس زا بوده اند و انجام معاینات واژینال، وضعیت خاص هنگام زایمان، فشار بر روی شکم برای تسریع زایمان، بریدن و ترمیم پرینه، معاینات مکرر توسط دانشجو، عوامل استرس زای اقداماتی گزارش شده توسط مادران بود. باتوجه به یافته های پژوهش می توان گفت اقدامات انجام شده توسط پرسنل هنگام زایمان مادر بیشترین استرس زایی را برای مادران داشته است. لذا با تعدیل این عوامل می توان از اثرات نامطلوب آن بر روی مادر کاست.